مقاله چاپ افست خشك

مقاله چاپ افست خشك

قسمتی از متن:

مقدمه

افست در چاپخانه‌ها به عنوان سیستمی همراه آب شناخته می‌شود. ظرف آب، محلول آب، نوردهای آب و رفتار آب و مركب، بخش اساسی افست معمولی است.اما سال هاست كه افست خشك-یعنی بدون آب-در صنایع مختلف كاربرد دارد. چند سالی است كه سازندگان ماشین‌های چاپ افست معمولی، دستگاه‌های چاپ افست خشك نیز عرضه می‌كنند و در چاپخانه‌های ایران نیز چند نمونه از آن می‌توان یافت كه علاوه بركاغذ و مقوا روی جنس‌های پلاستیكی و پی وی سی هم چاپ می‌كنند. این مقاله ضمن معرفی سیستم افست خشك، مروری كوتاه دارد بر تاریخچه این روش چاپی.

چاپ ‌افست ‌خشك ‌همانگونه ‌كه ‌از ‌نامش ‌پیداست، ‌سیستمی ‌از ‌چاپ ‌است ‌كه ‌در ‌آن ‌خبری ‌از ‌آب ‌نیست. ‌برخلاف ‌سیستم ‌چاپ ‌افست ‌معمولی‌ (Wet‌ offset)‌كه ‌در ‌پروسه ‌انتقال ‌مركب، ‌آب ‌نقش ‌مهمی ‌ایفا ‌می‌كند، ‌در ‌سیستم ‌افست ‌خشك ‌آب ‌وجود ‌ندارد.

در ‌سیستم ‌افست ‌معمولی، ‌مركب ‌در ‌مناطقی ‌از ‌پلیت ‌كه ‌آغشته ‌به ‌آب ‌است ‌نمی ‌نشیند ‌اما ‌در ‌سایر ‌مناطق ‌كه ‌تصویر ‌وجود ‌دارد، ‌مركب ‌جذب ‌سطح ‌پلیت ‌می‌شود. ‌در ‌این ‌سیستم ‌به ‌خاطر ‌وجود ‌آب ‌و ‌خاصیت ‌ویژه ‌آن ‌در ‌كنار ‌مركب، ‌تصویر ‌از ‌شفافیت ‌و ‌درخشندگی ‌افست ‌خشك ‌برخوردار ‌نیست ‌.

در ‌سیستم ‌افست ‌خشك ‌جنس ‌پلیت ‌و ‌مركب ‌با ‌افست ‌معمولی ‌متفاوت ‌است ‌. ‌به ‌این ‌معنی ‌كه ‌در ‌پلیت‌های ‌افست ‌معمولی ‌لایه ‌ژلاتینی ‌بر ‌روی ‌صفحه ‌آلومینیومی ‌پلیت ‌وجود ‌دارد ‌كه ‌بعد ‌از ‌انجام ‌عمل ‌ترام ‌گذاری ‌بر ‌روی ‌پلیت ‌ثابت ‌می‌شود ‌و ‌مناطقی ‌كه ‌ترام‌گذاری ‌نشده‌‌اند ‌در ‌تماس ‌با ‌داروهای ‌شیمیایی ‌ظهور ‌پلیت، ‌شسته ‌می‌شوند. ‌این ‌لایه ‌باقیمانده ‌بر ‌روی ‌سطح ‌پلیت ‌جاذب ‌مركب ‌می‌باشد ‌كه ‌انتقال ‌مركب ‌به ‌سطح ‌لاستیك ‌چاپ ‌را ‌سبب ‌می‌شود.

در ‌سیستم ‌افست ‌خشك ‌پلیت ‌شامل ‌لایه‌های ‌زیر ‌است:

1) ‌لایه ‌آلومینیومی ‌زیرین ‌كه ‌بدنه ‌و ‌قسمت ‌اصلی ‌پلیت ‌را ‌تشكیل ‌می‌دهد.

2) ‌لایه ‌پلیمری ‌جاذب ‌مركب ‌(مركب ‌دوست)

3) ‌لایه ‌پلیمری ‌حساس ‌به ‌گرما

4) ‌لایه ‌سیلیكونی ‌دافع ‌مركب ‌(مركب ‌گریز)

نحوه ‌عملكرد ‌پلیت‌های ‌افست ‌خشك ‌بدین ‌ترتیب ‌است ‌كه ‌پس ‌از ‌اینكه ‌پلیت ‌در ‌معرض ‌تابش ‌لیزر ‌قرار ‌گرفت، ‌لایه ‌پلیمری ‌حساس ‌به ‌گرما ‌بخار ‌شده ‌و ‌از ‌سطح ‌پلیت ‌حذف ‌می‌گردد. پس ‌از ‌این، ‌پلیت‌های ‌مزبور ‌بنا ‌به ‌نوع ‌آن ‌مسیرهای ‌متفاوتی ‌را ‌طی ‌می‌كنند. در ‌پلیت‌های ‌بی ‌نیاز ‌از ‌ظهور ‌مانند ‌پلیت‌های ‌افست ‌DI، ‌پس ‌از ‌تابش ‌لیزر ‌(‌كه ‌در ‌داخل ‌ماشین ‌چاپ ‌انجام ‌می‌شود‌) ‌جسمی ‌دوّار ‌شبیه ‌به ‌پاك ‌كن ‌بنام‌ (Friction‌ roller)‌ برروی ‌سطح ‌زینك ‌حركت ‌كرده ‌وسیلیكون ‌را ‌در ‌قسمت‌هایی ‌كه ‌لایه ‌3 ‌ ‌برداشته ‌شده ‌است ‌و ‌هیچ ‌اتصالی ‌به ‌سایر ‌نواحی ‌ندارد، ‌از ‌سطح ‌زینك ‌بر ‌می‌دارد. ‌همین عمل ‌در ‌پلیت‌های ‌نیازمند ‌به ‌دارو ‌به ‌وسیله ‌داروهای ‌شیمیایی ‌انجام ‌می‌پذیرد. در ‌جریان ‌پروسه ‌چاپ، ‌به ‌خاطر ‌مركب ‌گریز ‌بودن ‌لایه ‌سیلیكون، ‌مركب ‌فقط ‌جذب ‌مناطقی ‌از ‌سطح ‌پلیت ‌می‌شود ‌كه ‌فاقد ‌سیلیكون ‌است. ‌پس ‌از ‌آن ‌مركب ‌به ‌وسیله ‌لاستیك ‌چاپ ‌به ‌سطح ‌كاغذ ‌منتقل ‌می‌گردد. بدین ‌ترتیب ‌می‌توان ‌گفت ‌كه ‌چاپ ‌افست ‌خشك، ‌چاپ ‌غیر ‌مستقیمی ‌است ‌كه ‌بر ‌اساس ‌عملكرد ‌مركب ‌روی ‌سطحی ‌كه ‌شامل ‌مناطق ‌مركب ‌دوست ‌و ‌مركب ‌گریز ‌است، ‌بوجود ‌می‌آید. ‌ ‌بدین ‌گونه، ‌به ‌طور ‌غیر ‌مستقیم ‌و ‌از ‌طریق ‌لاستیك ‌چاپ، ‌مركب ‌به ‌كاغذ ‌منتقل ‌شده ‌وتصویر ‌را ‌می‌سازد. ‌ این ‌مناطق ‌مركب ‌دوست ‌همان ‌مناطق ‌چاپ ‌پذیر ‌هستند ‌و ‌حدود ‌2 ‌میكرون ‌پایین‌تر ‌از ‌مناطق ‌ایمیج ‌نشده ‌(پوشیده ‌از ‌یك ‌لایه ‌سیلیكون) ‌قرار ‌دارند. ‌البته ‌این ‌سیستم ‌نباید ‌با ‌سیستم ‌چاپ ‌گود ‌یا ‌گراور (gravure)‌اشتباه ‌شود ‌زیرا ‌در ‌این ‌سیستم ‌بر ‌خلاف ‌سیستم ‌گراور، ‌مركب‌ها ‌غلظت ‌بیشتری ‌دارند ‌و ‌نوع ‌انتقال ‌مركب ‌و ‌نوع ‌ترام‌ها ‌در ‌این دو گونه متفاوت است.در چاپ گود مركب پذیری فرم چاپ بر اساس گودی مناطق چاپ پذیر نسبت به سطح سیلندر صورت می‌گیرد، در حالی كه در سیستم افست خشك، خاصیت شیمیایی مواد سطح پلیت باعث مركب گیری یا دفع مركب می‌شود.

چاپ افست خشك، از آغاز تا كنون‌

سیستم چاپ افست خشك برای اولین بار حدود 150 سال پیش با نوعی چاپ بنامcollotype  به كار گرفته شد كه بسیار ابتدایی و برپایه كاربرد ژلاتین و پلیت‌های شیشه‌ای بود وكاربرد عملی نداشت .

در اواخر دهه 1970 میلادی و پس از پشت سر گذاشتن چند مرحله ناموفق،چاپ افست خشك به صورت كاربردی به كار گرفته شد.

اولین پروسه افست خشك پس از جنگ جهانی دوم در سال1966 معرفی شد.در این پروسه كه بوسیله دو مهندس آمریكایی عرضه شد، آنها به جای آب از یك حلال هیدروكربن  فرّار كه بر سطح سیلیكونی زینك پخش می‌شد ومانع نشست مركب می‌شد، استفاده كردند.این سیستم اشكالاتی داشت از جمله این كه بسیار مستعد زمینه آوردن بر سطح كار (Scumming)  بود.

در سال 1967 كمپانیM3 پلیت افست خشك جدیدی ارایه كرد كه پس از گذشت چند سال و صرف میلیونها دلار جهت تحقیقات و گسترش آن، به خاطر مشكلاتی نظیر عدم  ثبات سطح سیلیكونی پلیت‌ها و سایش پذیری فراوان آنها، به كلی كنار گذاشته شد. مشكل دیگر این پلیت‌ها گرانی آنها بود كه چاپخانه‌داران تمایلی به خرید آن نداشتند. كارخانجات مركب سازی نیز این بازار را دست كم گرفته و كار در این زمینه را رها كرده بودند.

تعدادی از كمپانی‌های مركب سازی راه متفاوتی را پیش گرفتند. هدف آنها چاپ كردن بوسیله سیستم افست خشك بازینك‌های معمولی و با مركب‌هایی بود كه در فرمولاسیون آنها تغییراتی ایجاد كرده بودند‌.اگر چه كوشش‌های اولیه آنها راه به جایی نبرد ولی ایده آنها بعدها توسط كمپانی مركب سازی Flint  پرورش یافت و پیشرفت كرد.

در ‌سال ‌1975 ‌كمپانی ‌ژاپنی ‌Toray كه ‌به ‌صورت ‌تخصصی ‌بر ‌روی ‌گسترش ‌و ‌تولید ‌پلیمرها ‌فعالیت ‌می‌كرد،پلیت ‌افست ‌خشك ‌Torayرا ‌به ‌نام ‌خودش ‌ثبت ‌كرد ‌و ‌در ‌نمایشگاه ‌دروپای ‌1977 ‌آن ‌را ‌به ‌نمایش ‌گذاشت. ‌این ‌پلیت‌های ‌آلومینیومی ‌با ‌یك ‌لایه ‌سیلیكونی ‌پوشیده ‌شده ‌بود. ‌یك ‌سال ‌بعد ‌فروش ‌پلیت‌های ‌افست ‌خشك ‌پوزتیو (TAP) ‌شروع ‌شد ‌و ‌چند ‌سال ‌بعد ‌كمپانی ‌ Toray‌اولین ‌پلیت‌های ‌افست ‌خشك ‌نگاتیو ‌ (TAN)‌را ‌عرضه ‌كرد.

ولی ‌هنوز ‌مشكلاتی ‌در ‌این ‌پلیت‌ها ‌وجود ‌داشت ‌برای ‌مثال :

‌1- ‌لایه ‌سیلیكونی ‌به ‌قدر ‌كافی ‌در ‌برابر ‌سایش ‌مقام ‌نبود.